Honden, en dan vooral Hachiko

Vandaag was het tijd om naar Shibuya te gaan. Dat is een groot district ten zuiden van Ikebukuro waar wij zitten. Shibuya is bekend van de love hotels, kitscherige gebouwen waar je een kamer kunt huren voor twee uur ‘rest’ of voor de nacht ‘sleep. Vooral populair bij de gestresste ‘salarymen’ en hun buitenechtelijke strapatsen.

Shibuya is ook het station waar bijna honderd jaar geleden de hond Hachiko dagelijks op zijn baas wachtte, die als professor werkte op de universiteit van Ueno, aan de andere kant van de stad.

Toen de professor stierf tijdens zijn werk, wachtte Hachiko tot zijn eigen dood negen jaar later op dat station tevergeefs tot z’n baasje terugkwam.

Tijdens zijn leven was dit verhaal al inspirerend voor de mensen uit Tokyo maar na z’n dood nam het echt legendarische vormen aan, onder meer resulterend in een bronzen beeld op het plein. De trouw van de hond wordt als voorbeeld gezien voor en door de Japanners en dagelijks komen mensen uit Japan en de wereld naar hem kijken.