Tijd om in bad te gaan.

Ook in steden die niet speciaal bekend staan om hun openbare badhuizen kun je prima in bad. In Shimonoseki vonden we via Google Maps (find onsen nearby, werkt altijd) een traditionele sento weggestopt in een klein zijstraatje in een woonwijk. Er was helemaal niemand, dus we hadden het dames- en het herenbad voor ons alleen. Het was een oud en traditioneel badhuis en dat betekent dat er bij de ingang, in een hokje op een verhoging midden tussen de dames- en herenkleedkamers in, een beheerder zit die toezicht houdt op de gang van zaken.

De beheerder van deze sento was een mevrouw van 72 en ze werkte er al ruim 20 jaar. Buitenlandse toeristen had ze er in al die tijd nog nooit gezien, en dat kwam ze ons uitgebreid vertellen. Met een vertaalcomputer bij de hand want Engels sprak ze niet. Ze vond het zo leuk dat we er waren dat ze elke paar minuten uit haar hokje kwam en in het Japans tegen ons begon te kletsen terwijl wij in onze blote kont in bad zaten. Eerst aan de dameskant, en toen bij de heren. En dat terwijl wij ons -vers uit het bad- stonden af te drogen. Ook kwam ze kadootjes brengen, een talisman zoals je die bij tempels koopt, een speciaal hoesje waarin we onze mondkapjes konden opbergen (want die hoef je niet te dragen als je in bad zit) en ook nog een gratis drankje naar keuze. En dat terwijl het gebruik van het bad zelf nog geen drie euro kostte.

Ze heeft een zus, Keiko, die met een gepensioneerde Amerikaanse soldaat getrouwd is. Daar kwamen we achter omdat we vertelden dat we van plan waren om vanuit Shimonoseki met de camper door te rijden naar Iwakuni. Daar bevindt zich een grote Amerikaanse legerbasis en daar was haar zwager gestationeerd tot aan zijn pensioen, vandaar. Nu wonen ze in Californië, en toen mevrouw haar telefoon erbij pakte en ijverig op zoek ging in haar Skype-adressenbestand waren we even bang dat ze Keiko ging Skypen om te helpen ons gesprek te vertalen, maar dat viel gelukkig mee (we stonden nog steeds min of meer zonder kleren in die kleedkamer). Ze wilde alleen een foto van haar zus laten zien, geinig!

Intussen kwamen er nieuwe badgasten binnen, aan wie wij uitgebreid werden voorgesteld. Ze kregen weinig aandacht want mevrouw was nog even druk met haar nieuwe vrienden uit Oranda. Wij, inmiddels aangekleed en klaar voor vertrek, schuifelden beleefd bedankend voor de presentjes en alle aandacht naar de uitgang. Maar we konden pas echt vertrekken nadat ze thuis (waar ik ook naar het toilet mocht als ik dat zou willen, want de dames-wc in de sento was kapot) een DVD voor ons had opgehaald met door haar echtgenoot gemaakte drone-beelden van Shimonoseki in de lente. Die zullen we zeker bekijken als we weer thuis zijn!

Buiten op de oprit bewonderden wij haar kleine Subaru en bekeek zij onze veel grotere bus en toen moest ze, al zwaaiend, toch echt terug naar binnen om haar andere klanten te bedienen. Heerlijk toch, wat een geweldige ontmoeting was dit! En het badje zelf was ook lekker warm en ontspannend…