Loze beloftes…

Het leuke van reizen in een ander land is dat je daar ook andere flora en fauna aantreft. Zo ook in Japan, en men is daarbij ook nog eens zo beleefd om ons te waarschuwen als er gevaar dreigt door die lokale flora en/of fauna. Ik word onderweg erg blij van dit soort waarschuwingsborden, want dat voelt altijd een beetje als een belofte: als je hier blijft rondhangen tref je misschien wel een beer! Of een zwijn! Of een aap! Koeien! Paarden! Herten! Ik ‘spaar’ tijdens onze trip van die waarschuwingsborden in de hoop dat die beestenbelofte werkelijkheid wordt, maar in de praktijk blijft het toch vaak bij doen-alsof-dieren: ze worden wel uitgebreid aangekondigd maar verschijnen zelden in het echt.

Ok, ik geef toe: dit jaar hadden we het geluk om onderweg wilde apen, een tanuki (onze absolute favoriet: de Japanse wasbeerhond), een zwijntje én een Japanse das of Anaguma te spotten. En veel zwarte wouwen natuurlijk, maar dat zijn een beetje de buizerds van Japan, dus niet zo heel erg vreselijk speciaal. Voor die wouwen worden we met regelmaat gewaarschuwd, want die stelen je boterhammetje zo uit je hand en dat moet je natuurlijk niet willen…

Onderweg in de bergen werden ook beren, herten, giftige slangen, dodelijke wespen en ander lokaal gedierte aangekondigd, maar geen van allen liet zich zien op het moment dat wij voorbij kwamen. Fabeldieren dus. Eerst zien en dan geloven!

Voor die Anaguma waren we trouwens níet gewaarschuwd! Die scharrelde gewoon gemoedelijk bij daglicht rond bij een schitterende magnolia (muku-no-ki) van 1000 jaar oud in Takinomiya bij Okayama. Dasmans was totaal niet onder de indruk van ons en hij bleek zijn holletje te hebben gemaakt onder of achter het kami-huisje dat bij de boom hoorde. Daarin verdween hij toen we iets te dichtbij kwamen, maar nog voordat we weer in de camper zaten schuifelde hij alweer rond onder de boom. Prachtig beest, en een mooie aanvulling op de verzameling!